Σπύρος Λαζαρίδης

[skippybi]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1958 στο Ηλιόλουστο του Κιλκίς και από το 1967 μένει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το Φυσικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως καθηγη¬τής στη Μέση Εκπαίδευση. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύτηκαν το 1982 στο περιοδικό «Διαγώνιος» (αρ. 10, Θεσσαλονίκη, Ιαν. – Απρ. 1982). Από τότε συ¬νεργάστηκε με ποιήματα, δοκίμια και μελέτες εκτός της «Διαγωνίου» και με τα περιοδικά: «Οδός Πανός», «Εντευκτήριο», «Τραμ», «Η λέξη», «2 τροχοί», «Θεσσαλονικέων πόλις», «Ο δημότης», «Δυτικώς», «Τάμαριξ», «ΠΟΛΗ».
Ποιήματά του ανθολογήθηκαν στη σειρά «Φωνές» των εκδόσεων Πρόσπερος, στο «Κατάλυμα νέων ποιητών της Θεσσαλονίκης 1980-1989» των εκδόσεων Μπιλιέτο, στο ιταλικό περιοδικό Private, N. 24, Bologna, Italia, χειμώνας 2002-03 και στην ανθολογία «A century of Greek poetry 1900-2000, Cosmos Publishing, River Vale, New Jersey, 2004.

ΒΙΒΛΙΑ
Ποίηση:
Γλυκιές σφαιρούλες απ’ τ’ όμορφό σου όπλο, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλο¬νίκη, 1986.
Λαίμαργο βλέμμα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990.
Μελέτες:
Η μοτοσυκλέτα στην ελληνική λογοτεχνία, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσα¬λονίκη, 1987, (β΄ έκδοση, εκδ. Ζήτρος, Θεσ¬σαλονίκη, 1998).
Λεμπέτ, έκδοση της Άλλης Πλευράς, Θεσσαλονίκη, 1993.
Από το Βαρδάρι ως το Δερβένι, ιστορική καταγραφή μέχρι το 1920, εκδ. Ζή¬τρος, Θεσ¬σαλονίκη, 1997.
Μέρες ποδοσφαίρου, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσαλο¬νίκη, 2002.
Λευκώματα:
Δι’ εγκαταστάσεως 1914, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσ¬σαλονίκη, 2001, (β΄ έκδοση 2005).
Βιβλία Σταυρουπολιτών, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσα¬λονίκη, 2002.
Ξορκίζοντας το κακό, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσαλο¬νίκη, 2002.
Ανθολογία:
Ανθολόγιο Σταυρούπολης,Ι, βλ. «Το Κλειδί της ΠΟΛΗΣ», ετήσια έκδοση του περ. ΠΟΛΗ, Δεκέμβριος 2005.
Θέατρο:
Ο Σταύρακας ηγάπησεν, έκδοση του Δήμου Ευόσμου, Θεσσαλονίκη, Νοέμ¬βριος 2001.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
Το αυτοκίνητο στη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης, μελέτη, περ. «Η λέξη», αρ. 158, Αθήνα, Ιούλιος-Αύγουστος 2000.
Το υδραγωγείο του Λεμπέτ, μελέτη, περ. «Θεσσαλονικέων πόλις», αρ. 4, Θεσ¬σαλονίκη, Φεβρουάριος 2001.
Ιστορίες απ’ τα χώματα, διηγήματα, σε συνέχειες στο περ. «Δυτικώς», από το Μάρτιο 2001 έως το Σεπτέμβριο 2003.



ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ
Όλον τον χειμώνα
τα χείλη σου χόρταιναν
τη γεύση του πέτσινου μπουφάν
και τα χέρια σου
τρύπωναν φοβισμένα
στις πλάγιες τσέπες.
Τώρα το καλοκαίρι
το χέρι σου κινείται εύστοχα
κι αναστατώνει το στήθος μου.
Και τα χείλη σου με συναρπάζουν
με τον υγρό χορό τους
στο λινό πουκάμισο.



ΑΠΟΨΗ Δεν τραγουδάνε πια τις νύχτες οι θλιμένοι.
Ανοίγουν τα παράθυρα και κοιτάνε ανέκφραστοι
την άδεια λεωφόρο.
Κι όταν φανεί από μακριά ο δυνατός προβολέας,
αφήνονται στο μουγκρητό της μηχανής και
καρφώνουν το βλέμμα στη μέση του μοτοσυκλετιστή˙
εκεί που τυλίγονται αμήχανα τα χέρια του συνεπιβάτη.



ΜΠΛΟΥΖ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Για το μοτοσυκλετιστή στο φανάρι
που μαρσάρει και ψάχνει γι’ αντίπαλο
καταμεσίς της λεωφόρου
Για τη μαθήτρια που.καταχείμωνο,
έριξε το σακάκι στον ώμο
και προβάλλει τα στήθη της
απ’ το μάλλινο μπλουζάκι
Για το σέντερ-φορ που σκοράρει
χωρίς να τον νοιάζει
η οδύνη του τερματοφύλακα
Για τη νέα που αυτοκτόνησε
και νεκρή την προσέξαν
-ίσως για τα όμορφα πόδια της
που γεμίζουν τη σελίδα της εφημερίδας-
Για μένα
που σπασμωδικά κινούμαι στην πόλη
και στα όμορφα πρόσωπα σε ψάχνω
Τραγουδάει βραχνά
ο τραγουδιστής των μπλουζ.



[Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ ΔΕΝ ΓΕΡΝΕΙ]
Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει
από κούραση ή υποταγή.
Μόνον από δύναμη και φιλαρέσκεια˙
στις στροφές και στον πλαγιοστάτη.



[ΟΙ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΧΟΥΝ …]
Οι αναπνοές της πόλης έχουν τον πνιγηρό ρυθμό
του μπουκωμένου κινητήρα, τα μεσημέρια.
Τα βράδια όμως, που ελευθερώνονται οι δρόμοι,
ξεχύνονται τα γρήγορα αυτοκίνητα κι οι μοτοσυκλέτες
για να πάρουν το αίμα πίσω, να κερδίσουν τα
χαμένα χιλιόμετρα.
Με τα σκοτάδια γιορτάζουν οι κινητήρες.



ΑΔΙΚΑ ΦΟΒΑΣΑΙ
Τα φιλιά σου
καθώς κρύβεις το πρόσωπο
στην πλάτη μου,
παλμοί μοναξιάς
που μάχονται να νικήσουν
τα έμβολα.
Άδικα φοβάσαι.
Είναι μόνο μια μοτοσυκλέτα.



ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ
Στη μαύρη μοτοσυκλέτα,
εγώ να μετράω τα χιλιόμετρα της λεωφόρου
και συ να κοιτάς κατάματα τον άνεμο.
Και στις στροφές,
να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος,
ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον,
τραγούδι του κινητήρα
κι οσμή της ασφάλτου.

[riko46]

Αρχική Δημοσίευση από skippybi

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1958 στο Ηλιόλουστο του Κιλκίς και από το 1967 μένει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το Φυσικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως καθηγη¬τής στη Μέση Εκπαίδευση. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύτηκαν το 1982 στο περιοδικό «Διαγώνιος» (αρ. 10, Θεσσαλονίκη, Ιαν. – Απρ. 1982). Από τότε συ¬νεργάστηκε με ποιήματα, δοκίμια και μελέτες εκτός της «Διαγωνίου» και με τα περιοδικά: «Οδός Πανός», «Εντευκτήριο», «Τραμ», «Η λέξη», «2 τροχοί», «Θεσσαλονικέων πόλις», «Ο δημότης», «Δυτικώς», «Τάμαριξ», «ΠΟΛΗ».
Ποιήματά του ανθολογήθηκαν στη σειρά «Φωνές» των εκδόσεων Πρόσπερος, στο «Κατάλυμα νέων ποιητών της Θεσσαλονίκης 1980-1989» των εκδόσεων Μπιλιέτο, στο ιταλικό περιοδικό Private, N. 24, Bologna, Italia, χειμώνας 2002-03 και στην ανθολογία «A century of Greek poetry 1900-2000, Cosmos Publishing, River Vale, New Jersey, 2004.

ΒΙΒΛΙΑ
Ποίηση:
Γλυκιές σφαιρούλες απ’ τ’ όμορφό σου όπλο, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλο¬νίκη, 1986.
Λαίμαργο βλέμμα, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1990.
Μελέτες:
Η μοτοσυκλέτα στην ελληνική λογοτεχνία, Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσα¬λονίκη, 1987, (β΄ έκδοση, εκδ. Ζήτρος, Θεσ¬σαλονίκη, 1998).
Λεμπέτ, έκδοση της Άλλης Πλευράς, Θεσσαλονίκη, 1993.
Από το Βαρδάρι ως το Δερβένι, ιστορική καταγραφή μέχρι το 1920, εκδ. Ζή¬τρος, Θεσ¬σαλονίκη, 1997.
Μέρες ποδοσφαίρου, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσαλο¬νίκη, 2002.
Λευκώματα:
Δι’ εγκαταστάσεως 1914, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσ¬σαλονίκη, 2001, (β΄ έκδοση 2005).
Βιβλία Σταυρουπολιτών, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσα¬λονίκη, 2002.
Ξορκίζοντας το κακό, έκδοση του Δήμου Σταυρούπολης, Θεσσαλο¬νίκη, 2002.
Ανθολογία:
Ανθολόγιο Σταυρούπολης,Ι, βλ. «Το Κλειδί της ΠΟΛΗΣ», ετήσια έκδοση του περ. ΠΟΛΗ, Δεκέμβριος 2005.
Θέατρο:
Ο Σταύρακας ηγάπησεν, έκδοση του Δήμου Ευόσμου, Θεσσαλονίκη, Νοέμ¬βριος 2001.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
Το αυτοκίνητο στη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης, μελέτη, περ. «Η λέξη», αρ. 158, Αθήνα, Ιούλιος-Αύγουστος 2000.
Το υδραγωγείο του Λεμπέτ, μελέτη, περ. «Θεσσαλονικέων πόλις», αρ. 4, Θεσ¬σαλονίκη, Φεβρουάριος 2001.
Ιστορίες απ’ τα χώματα, διηγήματα, σε συνέχειες στο περ. «Δυτικώς», από το Μάρτιο 2001 έως το Σεπτέμβριο 2003.



ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΑ
Όλον τον χειμώνα
τα χείλη σου χόρταιναν
τη γεύση του πέτσινου μπουφάν
και τα χέρια σου
τρύπωναν φοβισμένα
στις πλάγιες τσέπες.
Τώρα το καλοκαίρι
το χέρι σου κινείται εύστοχα
κι αναστατώνει το στήθος μου.
Και τα χείλη σου με συναρπάζουν
με τον υγρό χορό τους
στο λινό πουκάμισο.



ΑΠΟΨΗ Δεν τραγουδάνε πια τις νύχτες οι θλιμένοι.
Ανοίγουν τα παράθυρα και κοιτάνε ανέκφραστοι
την άδεια λεωφόρο.
Κι όταν φανεί από μακριά ο δυνατός προβολέας,
αφήνονται στο μουγκρητό της μηχανής και
καρφώνουν το βλέμμα στη μέση του μοτοσυκλετιστή˙
εκεί που τυλίγονται αμήχανα τα χέρια του συνεπιβάτη.



ΜΠΛΟΥΖ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Για το μοτοσυκλετιστή στο φανάρι
που μαρσάρει και ψάχνει γι’ αντίπαλο
καταμεσίς της λεωφόρου
Για τη μαθήτρια που.καταχείμωνο,
έριξε το σακάκι στον ώμο
και προβάλλει τα στήθη της
απ’ το μάλλινο μπλουζάκι
Για το σέντερ-φορ που σκοράρει
χωρίς να τον νοιάζει
η οδύνη του τερματοφύλακα
Για τη νέα που αυτοκτόνησε
και νεκρή την προσέξαν
-ίσως για τα όμορφα πόδια της
που γεμίζουν τη σελίδα της εφημερίδας-
Για μένα
που σπασμωδικά κινούμαι στην πόλη
και στα όμορφα πρόσωπα σε ψάχνω
Τραγουδάει βραχνά
ο τραγουδιστής των μπλουζ.



[Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ ΔΕΝ ΓΕΡΝΕΙ]
Η μοτοσυκλέτα δεν γέρνει
από κούραση ή υποταγή.
Μόνον από δύναμη και φιλαρέσκεια˙
στις στροφές και στον πλαγιοστάτη.



[ΟΙ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΧΟΥΝ …]
Οι αναπνοές της πόλης έχουν τον πνιγηρό ρυθμό
του μπουκωμένου κινητήρα, τα μεσημέρια.
Τα βράδια όμως, που ελευθερώνονται οι δρόμοι,
ξεχύνονται τα γρήγορα αυτοκίνητα κι οι μοτοσυκλέτες
για να πάρουν το αίμα πίσω, να κερδίσουν τα
χαμένα χιλιόμετρα.
Με τα σκοτάδια γιορτάζουν οι κινητήρες.



ΑΔΙΚΑ ΦΟΒΑΣΑΙ
Τα φιλιά σου
καθώς κρύβεις το πρόσωπο
στην πλάτη μου,
παλμοί μοναξιάς
που μάχονται να νικήσουν
τα έμβολα.
Άδικα φοβάσαι.
Είναι μόνο μια μοτοσυκλέτα.



ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ
Στη μαύρη μοτοσυκλέτα,
εγώ να μετράω τα χιλιόμετρα της λεωφόρου
και συ να κοιτάς κατάματα τον άνεμο.
Και στις στροφές,
να γέρνουμε με δύναμη στο έδαφος,
ικέτες μιας έξαψης αστραπιαίας…
Ο λυρισμός μας πλέον,
τραγούδι του κινητήρα
κι οσμή της ασφάλτου.

[Arkas]