Βούλα Παπαϊωάννου (1898-1990)

[gemara]

Πρόσφατα είδα τη συλλογή μιας σπουδαίας Ελληνίδας φωτογράφου με σχετικά επίκαιρες και όχι πολύ παλιές φωτογραφίες. Αρκετών οι γονείς τα έχουν ζήσει αυτά και όλων οι παππούδες. Στη συλλογή της παρουσιάζει την κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα πριν λίγα χρόνια και σε ορισμένα σημεία αρχίζει και επαναλαμβάνεται πάλι. Αντιγράφω από το site του μουσείου Μπενάκη και σχολιάζω μερικές φωτογραφίες:

"Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας στα μισά της δεκαετίας του 1930 ασκούμενη κατ’ αρχάς με επιτυχία σε λήψεις τοπίου, μνημείων και αρχαιολογικών εκθεμάτων.

Στροφή στην πορεία του έργου της αποτέλεσε η κήρυξη του πολέμου του '40 και ιδιαίτερα τα δεινά του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, που ενεργοποίησαν την κοινωνική συνείδηση της φωτογράφου. Έγινε μάρτυρας στον αποχαιρετισμό των στρατευμένων, στις ετοιμασίες της πόλης για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αναγκών και στη φροντίδα των πρώτων τραυματιών. Όταν η πείνα έπληξε την πρωτεύουσα, κατήγγειλε τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές μορφές των αποσκελετωμένων παιδιών.

Μετά την Απελευθέρωση ως υπεύθυνη του φωτογραφικού τμήματος της UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration) περιηγήθηκε τη ρημαγμένη ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων της. Ξεφεύγοντας συχνά από τις εντολές της υπηρεσίας της, απαθανάτισε προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων που παραπέμπουν μάλλον στην αξιοπρέπεια παρά στην εξαθλίωση.

Στη δεκαετία του '50 το έργο της εκφράζει την αισιοδοξία που επικρατούσε μετά τον πόλεμο για το μέλλον της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα την τάση στην επάνοδο των παραδοσιακών αξιών. Πέρα από κάθε προηγούμενη ρομαντική προσέγγιση, αποτύπωσε και πάλι το ελληνικό τοπίο με τα σημάδια της ιστορίας του και τους κατοίκους της υπαίθρου.

Η Βούλα Παπαϊωάννου εντάσσεται στο ρεύμα της «ανθρωπιστικής φωτογραφίας» που αναπτύχθηκε ως αντίδοτο της κατάλυσης των ανθρωπίνων αξιών εξαιτίας του πολέμου. Ο αγώνας των συμπατριωτών της για επιβίωση, όπως αποτυπώθηκε από το φακό της με σεβασμό, καθαρή ματιά και διακριτική συμμετοχή, αποκτά παγκοσμιότητα και αντανακλά την πίστη στη δύναμη του απλού ανθρώπου και στην αξία της ζωής."







Βρεφοδόχος σε κεντρικό σημείο των Αθηνών όπου εγκαταλείπονταν βρέφη.





Να στείλει SMS στις φίλες της για να πάνε στην παραλία ή να ψάξει φαγητό για να φάει;;;


Τα βρέφη αυτά είναι 65 - 70 χρονών σήμερα.


Συνομήλικη της μητέρας μου που χτες έκλεισε τα 73.





Μια τελευταία ματιά στο μαλλί των κοριτσιών πριν το ξύρισμα.
























Είναι φωτογραφία από την Αλεπότρυπα της Κυψέλης, γνωστό τόπο εκτέλεσης Ελλήνων από Έλληνες αστυνομικούς κατά τον εμφύλιο. Εγκλήματα που σε αντίθεση με αυτά των Γερμανών για τα οποία ζητάμε αποζημιώσεις, δυστυχώς ξεχάσαμε.


Ο πατέρας μου ήταν μεγαλύτερης ηλικίας τότε από τον πιτσιρικά αυτόν.


Τα Nike είναι για πλύσιμο.











Γκαζοντενεκές.





Μαθαίνοντας να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία (που δεν είχαν)





Όταν άδειαζαν οι μπαταρίες του Playstation...


Το Welcome δεν ξέραμε καλά καλά να γράψουμε, τον καημό μας τον είχαμε όμως για να μας σώσουν πάλι οι ξένοι...








Θύματα του εμφυλίου και όχι του πολέμου με τον κατακτητή.

















Που να βρει χρόνο για να πάει στο "Ακρωτήρι Club" η γυναίκα...

[gemara]

Ανύπαντρη μητέρα που προσκομίζει το παιδί της προς παράδοση με συνοδεία αστυνομικού.

[EOD-K9]

ωραίο θεμα ρε Γιωργη
και ωραιες φωτο !!!!

[commander]

Μεσα απο μιζερια και την δυστυχια μηνυμα για ζωη!!!


Ευχαριστουμε Γιωργο που το μυραζεσαι μαζι μας!!!!!!

[adventure]

Πολύ όμορφες φωτογραφίες που μας πάνε σε άλλες παλιές και δύσκολες εποχές,που ίσως δεν είναι και πολύ μακριά και από εμάς .



Ευχαριστούμε Γιώργο .

[dmnds]

Μπράβο ρε φίλε. Μακάρι να είχαμε πολλούς σαν και εσένα για να μας κάνουν να ξυπνάμε- συγκρίνουμε- νοσταλγούμε. Άλλωστε όπως λένε ...η κατρακύλα ενός λαού ξεκινάει όταν αποκολλιέται από τις ρίζες του και λυσμονεί τα δεινά του.Και εμείς χωμένοι μέσα στις ''Αμερικανιές'' , τις καριέρες και τα νούμερα
των μπάτζετς εχουμε ξεχάσει προ πολλού ποιοί είμαστε και από που ερχόμαστε.

[yns]

Απίστευτες φωτογραφίες μιας ξεχασμένης Ελλάδας που κάποιοι θέλουν να μας ξαναθυμίσουν. Μακάρι να μην φτάσουμε πάλι εκεί..
Από την άλλη όμως, όντως υπάρχει ένα πολύ δυνατό και αισιόδοξο μήνυμα που πηγάζει από τις περισσότερες.
Όπως και να'χει είναι πραγματικά όμορφες.

[lepanto]

Γιωργο απλα σ ευχαριστω.ωραιο θεμα πολλες σκεψεις πολλοις θυμος .....

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Μπράβο Γιώργο για την αφύπνιση ... πολύ εύστοχα τα σχόλια ...

[GEO_K]

Ευχαριστουμε για το πολυτιμο υλικο....