Απ' την Τορώνη στην Κορώνη

[nikos-x]

Το παρόν είναι αναδημοσίευση από άλλο forum και αφορά ένα μικρό εκδρομικό που πραγματοποιήθηκε από 13, έως 22 Αυγούστου 2010.


Αύγουστος και η Σαλλλονίκη άδεια.
Ο Skepasti έφυγε για Άρτα ο Pkiriakos για Μαραθούπολη... όλοι διακοπές κι εμείς να δουλεύουμε στους 47 υπό σκιά και 200% υγρασία... Την τύχη μου μέσα.

Ήρθε Παρασκευή απόγευμα όμως κι η ώρα της απόδρασης πλησίαζε.
Φόρτωμα τη γριά, φόρτωμα και την άλλη τη γριά και Βου και Ζου και Νου . . . ΒΖΝ για τις παραλίες της Τορώνης.



Εκεί συναντήσαμε και τον πολύ καλό φίλο Takis67, όπου παραθέριζε οικογενειακός.
Η επιλογή της περιοχής δεν ήταν τυχαία, αλλά μια καλή ευκαιρία να δούμε έναν πολύ καλό φίλο.



Βέβαια δεν κάτσαμε μόνο εκεί, μιας και ο ####ς μας έχει καρφιά, γυρίσαμε ένα τσουβάλι παραλίες, με σημαντικότερες την Ακτή Καλογριάς, την τρανή αμμουδιά και τον Όρμο Παναγιάς.

Σάββατο "έπεσε" κι ένα τηλεφώνημα από τη δουλειά, όπου λόγο μειωμένων δρομολογίων μου πρότειναν να πάρω μία εβδομάδα άδεια, ενώ ήμουν προγραμματισμένος για Οκτώβριο.
Φυσικά και έγινε δεκτή.
Έτσι επιστρέφοντας από την Τορώνη και χωρίς μελετημένη διαδρομή, αποφασίσαμε το ξημέρωμα να πάμε μέχρι Πύλο, έχοντας σαν αρχή σε κάθε ταξίδι μας να βλέπουμε και φίλους που βρίσκονται κοντά στον προορισμό μας.

Ξημερώνοντας δευτέρα ξεκινήσαμε με σκοπό να κάνουμε πρώτη στάση στο ιστορικό Χάνι της Γραβιάς.
Έχει προηγηθεί τηλεφωνική συνομιλία με τον αξιαγάπητο Κόγια, ο οποίος φρόντισε να μας βρεί δωμάτιο, το οποίο αξίζει να σημειωθεί μας ενθουσίασε με την όμορφη διακόσμησή του, το ότι ήταν πλήρως εξοπλισμένο και μάλιστα με το παραπάνω, με όλα όσα έχουμε και στο σπίτι μας.
Επίσης μας ενθουσίασε και η "τσαχπίνα" ιδιοκτήτρια, την οποία δυστυχώς απολαύσαμε για πολύ λίγο.

Με τον Κόγια παρέα, γυρίσαμε σε παραλίες, εστιατόρια, μπαρ, ουζερί, ζαχαροπλαστεία... και γενικός κάναμε τα πάντα.
Απολαυστικός και γλυκήτατος ο Νικόλας ακούραστος και φιλόξενος με το παραπάνω, μας κατασκλάβωσε με την συμπεριφορά του.



Τώρα που θα πάρεις τη σύνταξη, παλιό πιπέρι, πρώτη στάση Σαλλλονίκη, έτσι;



Παιδιά όποιος από εσάς ψάχνει ένα δυνατό αντίπαλο στις ρακέτες... (τίνγκα στους επιδέσμους)... Του έχω τον κατάληλο :lol:
Πέρα από την πλάκα, τον συμβουλεύονται γιατί ξέρει πολλά μυστικά από το άθλημα.



Λίγο πριν αναχωρήσουμε γνωρίσαμε κι ένα Γερμανό, που "καβαλούσε" έναν άλλον Γερμανό και που σκόπευε και αυτός να κάνει το γύρο της Πελοποννήσου.
Ερχόταν παρέα μ' έναν φίλο του, ο οποίος είχε μία άτυχη στιγμή λόγο του ότι κοιμήθηκε πανω στη μηχανή με αποτέλεσμα να πέσει, αλλά ευτυχώς τραυματίστηκε ελαφριά και νοσηλεύονταν σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.
Η μηχανή όμως καταστράφηκε.
Μετά από αυτό συνέχισε μόνος.
Όταν επιστρέψαμε Θεσσαλονίκη ψάξαμε να τον βρούμε για να του ευχηθούμε περαστικά, αλλά είχε επιστρέψει στην πατρίδα του.



Κάποια στιγμή αποχαιρετήσαμε τον Νικόλα και πήραμε τον δρόμο για τον καραβάκι στον Άγιο Νικόλαο, όπου από εκεί θα βγαίναμε στο Αίγιο.

Τα κύματα που έπεφταν στον χώρο φόρτωσης του φέρυ, γέμισαν τη "χοντρούλα" με αλάτι.

Μια απροειδοποίητη στάση για ένα "γεια" στον Βασίλη, που έλειπε όμως στο άλλο μαγαζί.



Ο χρόνος μας πίεζε και από το Αίγιο, βουρ στο Διακοπτόν για καφεδάκι στον επίσης καλό φίλο Χρήστο.
Ήταν μία καλή ευκαιρία να ξεπλένουμε και τα αλάτια.



Οι γλυκές του κορούλες, χάρισαν στην Ειρήνη, μερικά από τα έργα τους:





Αφήνοντας και το Διακοπτόν με το Χρήστο να μας ξεπροβοδίζει σε μία υπέροχη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε, περνώντας από το Μέγα Σπήλαιο





και από εκεί στο δρόμο για Καλάβρυτα, Βυτίνα όπου και θα μας βρεί η νύχτα, να οδηγάμε σ' ένα άγνωστο δρόμο με αρκετές παγίδες, ελλειπή σήμανση, χαλικόδρομους, κατευθυνόμενοι για το χωριό Σέρβου, με την Ειρήνη να φωνάζει: Τον είδα, κάποιος πέρασε... Άναψε όλα τα φώτα... (από τα κακά της ενδοσυνεννόησης)



Με το που φτάσαμε και παρ' όλο το περασμένο της ώρας, ο "Προσέληνος" είχε έτοιμη τη θράκα και το πάρτυ άρχισε.
Ο Πέτρος παρ' όλο που είναι κάτοχος GS και φανατικός BMWδάκιας, είναι ένας από τους σπάνιους ανθρώπους, φίλους, αδερφός κι ένας από αυτούς που συμμετείχε στους "Δρόμους της ελιάς" και έχουμε συναντηθεί σε μερικές χειμερινές εξορμήσεις.
Βρεθήκαμε μετά από αρκετό καιρό και μου ήταν δύσκολο να συγκρατήσω τα δάκρυά μου όταν πλησίαζε η ώρα να αποχαιρετιστούμε και πάλι.



Το σπίτι που μας φιλοξενούσε χτίστηκε το 1885 και ανακαινίστηκε με πολύ μεράκι από τον φίλο μας.

Την επομένη το μεσημέρι... (μαζοχιζόμασταν, ταξιδεύαμε μες στην κάψα, αλλά ο χρόνος λίγος και οι φίλοι πολλοί, το ίδιο και τα χιλιόμετρα)... Πήραμε τον δρόμο για Δημητσάνα, Στρεμνίτσα, Καρίταινα, περάσαμε από την αρχαία Γορτυνία Ανδρίτσαινα, (στάση για φαγητό και με απώτερο σκοπό την επίσκεψη στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα ),





Με λίγη προσοχή φαίνεται και η διαδρομή που ακολουθήσαμε, θεϊκό στροφιλίκη, αλλά σε πολλά σημεία η θέα του "καμένου" μ' έκανε να θέλω να τελειώσει όσο το δυνατό πιο γρήγορα από αυτή τη διαδρομή.





Ακολουθούν Κρέστενα, Ζαχάρω, Φιλιατρά...



...Παρίσι!!!

Μάλλον θα έκανα κάπου λάθος στη διαδρομή, σκέφτηκα.
Ξανακοίταξα τον χάρτη και βεβαιώθηκα πως ήμουν ακόμη Φιλιατρά.



Με την Κυπαρισσία να καίγεται και λιωμένοι από τη ζέστη, αναζητήσαμε μία γεύση δροσιάς απέναντι από την Πύλο, στην παραλία Γιάλοβα, με θέα τα υδροπλάνα που ανεφοδιάζονταν για την κατάσβεση της πυρκαγιάς... που να του κοπούν τα χέρια, οποιανού την έβαλε.

Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μη πάμε να συναντήσουμε και τον αγαπητό Κυριάκο, που είναι και σόγαμπρος στη Σαλλλονίκη.
Μόλις μας είδε, έτρεξε να πάρει το πιστόλι...



Να ευχαριστήσουμε τον Κυριάκο για την φιλοξενία που μας έκανε στο εξοχικό του και του υποσχόμαστε πως θα του φερθούμε σαν να 'ναι δικό μας παιδί, ξεχνώντας την Αθηναϊκή καταγωγή του :mrgreen:
Μερικές φωτογραφίες από το μέρος όπου φιλοξενηθήκαμε.
Το πάρκινγκ:



Και η villa PKiriakos:



Καθίσαμε 2,5 μέρες για μπανάκι και βόλτες σε Πύλο, Μεθώνη και Τορώνη.





Την επομένη το πρωί η συμφωνία με την κυρά Ειρήνη ήταν να προλάβουμε δύο μπανάκια, διαφορετικά χωρίζουμε, έπιξε στο βουνό το καημένο.
Αναχώρηση 07:00 από Μαραθόκαμπο...

Το ναυάγιο με τα λαθραία... πίτα στο τσιγάρο :lol:



...και με πρώτη στάση στην ακτή Καλογριάς, 25 χιλιόμετρα πριν την Πάτρα για να δούμε και πάλι τον Φίλο Τάκη, (την ίδια στιγμή έπαιρνε ο ένας τον άλλον, τλέφωνο), με τον οποίο ξεκίνησε και η ιστορία, όταν λίγες μέρες πριν κάναμε μπάνιο στην Χαλκιδική.



Στο χωριό Πέτας μας περίμενε μία καταπληκτική προβατίνα... στα πιάτα μας... λουκούμι η άμοιρη.
Μετά το φαγητό ακολούθησε καφεδάκι και κουβεντούλα στην αυλή με την πεθερά να δίνει ρεσιτάλ...
Να είστε πάντα δυνατοί και γεροί, παιδιά.



Της ίδιας προσοχής έτυχε και το μωράκι μας.



Στα γρήγορα περάσαμε από την Πάτρα για αγορές από τον εξυπηρετηκότατο Γιάννη και με την ευκαιρία είδαμε και τον επίσης καλό φίλο Αντρέα, τον γνωστό και σούπερ πούμα... (πότε θα σε κάνει κανένας, σούπερ πούδρα εν ξέρω, με τα καμώματά σου :lol: ).

Στην Πάτρα εν μέσω κρίσης, ξεθάψαν τα μικρά και οικονομικά εργαλεία των προγόνων τους.
Γυαλίζει το μΑχανάκι, μπράβο του.



Στάση στην Αμφιλοχία για το δεύτερο μπανάκι, γιατί κρατάμε πάντα το λόγο μας.
Εκεί είχαμε και την ατυχία να χάσουμε και τα κλειδιά της μηχανής, με όλα τα παρελκόμενα, συναγερμούς, λουκέτα.
Ευτυχώς πάντα έχω μαζί μου και τα δεύτερα.
Βόλτα, φαγητό και ύπνος στις 05:00 το πρωί, με εγερτήριο στις 07:00 για να προλάβουμε ένα τελευταίο μπανάκι, έως της 12:00 που θα ξεκινούσαμε για την ομορφότερη διαδρομή του ταξιδιού μας και για να συναντήσουμε στη λίμνη Πλαστήρα τα παιδιά από το Mototrail.

Αμφιλοχία, Άρτα, Πέτα, Βουλγαρέλι, Αθαμανία, Μεσοχώρα, Στουρναρέϊκα, Πύλη, Μουζάκι, Πεζούλα, (στάση για φαγητό), Κερασιά.



Κόκκινη Εκκλησία.

















Δεν ήμασταν οι μόνοι καθυστερημένοι, μετά από εμάς ήρθες και ο Κώστας από Αθήνα, περνώντας βουνό - βουνό, χώμα με χώμα. Miste, (Θέμη), ο κατάλληλος συνοδοιπόρος για τις χωμάτινες διαδρομές σου.











Το πρωί της Κυριακής κάναμε ένα μικρό γύρο της λίμνης με τη βροχή να μας συνοδεύει και μετά από το καφεδάκι που ήπιαμε με τα παιδιά, στο κέντρο της Καρδίτσας, ξεκινήσαμε ο καθένας για την έδρα του.

Περνώντας έξω από τους Νέους Πόρους, δεν αντισταθήκαμε για μπανάκι και φαγητό, λίγο πριν επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας... και φυσικά διαλέξαμε και την ανάλογη παραλία.



Μία πολύ ευχάριστη έκπληξη ήταν όταν λίγο πριν τα Μάλγαρα πλησίασα ένα GS1200 και λόγο του ότι ο οδηγός της μοτοσυκλέτας, με το λίγο που είδα τα μάτια του, μου φάνηκε ιδιαίτερα συμπαθητικός τύπος, αποφάσισα να μην τον προσπεράσω και τον στεναχωρήσω αναγκάζοντας τον να βλέπει τα αυτοκολητάκια μου, τα οποία δεν είναι και ιδιαίτερα ευγενικά... σε αντίθεση με εμένα .
Είναι όμως τα avatar φίλων και ως ένδειξη αγάπης προς το πρόσωπό τους, τα "κόλησα" σε ζελατίνα και μπαγκαζιέρα. :mrgreen:

Συγνώμη για το ότι η φωτογραφία είναι θολή, αλλά δεν προλάβαμε να βγάλουμε άλλη.

Φίλε Χρήστο η χειρονομία σου με εξέπληξε και θα ήθελα το συντομότερο να το ανταποδώσω.
Είμαι σίγουρος πως είσαι αυτό ακριβώς που σκέφτηκα μόλις σε είδα.... και δεν εννοώ: Ο άντρας της ζωής μου, όπως θα βιαστούν να σκεφτούν μερικοί-μερικοί.




ΥΓ: Δεν ξέρω για 'σας, αλλά εγώ γλάρωσα εδώ και ώρα, ήθελα να το τελειώσω όμως, γιατί διαφορετικά θα το παίδευα βδομάδες...

Καλό βράδυ σε όλους και πολλά φιλιά σε όλους τους φίλους.
Συγνώμη, αν παρέλειψα κάτι ή κάποιον, αλλά "γονάτισα"... Κάποτε - κάποτε και τα σίδερα λιγάνε.

Σας ευχαριστώ όλους για την εγκάρδια υποδοχή και την φιλοξενία και εύχομαι ν' ανταμώσουμε το συντομότερο.
Επίσης εύχομαι τα καλύτερα για όλους.

[morfeas]

Eλλαδάρα με τις ομορφίες της!

nice trip φίλος!

[ckalfas]

Ωραία απόδραση Νίκο,
να είσαι γερός να καβαλάς την γριά και να φέρνεις βόλτα τον κόσμο όλο!

[AntonisKitoudis]

μπραβο Νικο μας εκανες και ταξιδεψεμε!

[habu]

Ωραίος ο φίλος.Πάντα τέτοια.

[Michael Chatzilias]

Γεια σου ρε Νίκο και Ειρήνη ατελείωτοι ταξιδιώτες!
Χάρηκα που σας είδα και είστε καλά!
Να βρεθούμε κάπου βόρεια αυτή τη φορά, προς εσάς..

[nikos-x]

Αρχική Δημοσίευση από Michael Chatzilias

...Να βρεθούμε κάπου βόρεια αυτή τη φορά, προς εσάς..

Από τώρα προσπαθώ να το "βολέψω" για ν΄ανταμώσουμε

[manosamos]

Ωραιο Νικολα,δεν το ειχα δει.
Πολλυ ωραιες διαδρομες,ειδικα Πυλο-Κυπαρισσια,τα ειχα στο προγραμμα φετος αλλα άλλαξα τελευταια ωρα.
Respect στον φιλο Νικο Κογια,στειλτου χαιρετισματα.
Αντε,να εισαστε καλα μεχρι το επομενο ταξιδι.

[nikos-x]

Αρχική Δημοσίευση από manosamos

...
Πολλυ ωραιες διαδρομες,ειδικα Πυλο-Κυπαρισσια...

Η διαδρομή από Άρτα για λίμνη Πλαστήρα, ιδίως μετά την Αθαμάνια είναι φανταστική, αλλά θέλει πολλή προσοχή, γιατί ούτε ένα από τα αυτοκίνητα που συναντήσαμε, κρατούσε την πορεία του.
Αρχοντοπασάδες ακόμα και σε στροφές που δεν είχαν καθόλου ορατότητα.
Σαν να ήταν σε δρόμο μονής κατεύθυνσης, ξεπέρασαν και τους Λιβανέζους.

Όσο για την ψυχούλα τον Κόγια, δε θα παραλείψω.