Κώστας Μητσάκης - O «Γύρος του Κόσμου Νότια» κάνει στάση στο Rio de Janeiro

[babis66]

O «Γύρος του Κόσμου Νότια» κάνει στάση στο Rio de Janeiro


Σάββατο, 01 Σεπτεμβρίου 2012, 09:20

Ξεχωριστή γοητεία, από τις φαβέλες μέχρι τις κοσμοπολίτικες παραλίες




«Το Ρίο δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ίσως η ωραιότερη σκηνικά πόλη στον κόσμο. Δαντελωτές ακτές, τροπική βλάστηση, χρυσαφένιες παραλίες, καταπράσινοι λόφοι που σβήνουν στα καταγάλανα νερά του Ατλαντικού – ένας επίγειος παράδεισος».

Είναι προφανές ότι ο Κώστας Μητσάκης γοητεύτηκε από την Βραζιλιάνικη μεγαλούπολη και περιγράφει για το newsbeast.gr το πέρασμά του από εκεί. Ο γύρος του κόσμου Νότια φτάνει στην ολοκλήρωσή του και το Ρίο αποτελεί έναν από τους τελευταίους σημαντικούς σταθμούς του ταξιδιού.

«Ο κατάμαυρος ουρανός μαστίγωνε με άπειρες χοντρές σταγόνες την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα, η ορατότητα ήταν αρκετά περιορισμένη και το κρύο αισθητό – η θερμοκρασία μόλις ξεπερνούσε τους 14ο C.

Ήταν μέσα Αυγούστου (ο τελευταίος χειμωνιάτικος μήνας του νοτίου ημισφαιρίου) και το ημερολόγιο καταστρώματος στον "Γύρο του Κόσμου …Νότια" βρισκόταν στην 68η σελίδα (ημέρα) του.

Πλησίαζα στο Rio de Janeiro, μόλις 70 χλμ. με χώριζαν από την πόλη του Καρναβαλιού. Όμως, η δίτροχη παρουσία μου στη νοτιοανατολική Βραζιλία είχε συμπέσει χρονικά με την περίοδο των βροχών, την πιο ακατάλληλη χρονική περίοδο για να ταξιδέψει κανείς σε τούτο το γεωγραφικό σημείο της χώρας – και ειδικά με μοτοσυκλέτα.

Εδώ και δυο ώρες περίπου, βρισκόμουν αντιμέτωπος με την υγρή οργή της φύσης, ενώ οι κλειστές στροφές του δρόμου, σε συνδυασμό με τα φθαρμένα ελαστικά της μοτοσυκλέτας και τα δεκάδες φορτηγά, μ’ είχαν υποχρεώσει να είμαι αρκετά προσεκτικός με την οδήγηση.

Οπλισμένος με περίσσια υπομονή, κατευθυνόμουν -αργά αλλά σταθερά- προς το ξέφρενο Ρίο, βλαστημώντας μέσα από το κράνος την τύχη μου. Εγώ αλλιώς είχα φανταστεί την άφιξή μου στο Ρίο: με λιακάδα, ζέστη και τέρμα γκάζια…

Υπάρχει όμως και Θεός, που διορθώνει τις αδικίες. Έτσι, για τις επόμενες τρεις μέρες (όσες δηλαδή έμεινα στο Ρίο), ένας λαμπερός ήλιος ανέλαβε να «ζεστάνει» την περιπλάνησή μου στους δρόμους της πόλης, ανεβάζοντας κατακόρυφα την διάθεση και το κέφι μου.

Ο υδράργυρος γρήγορα σκαρφάλωσε στους 28ο C, τα μπουφάν παροπλίστηκαν δίνοντας τη θέση τους στα t-shirts, τα υπαίθρια café γέμισαν ασφυκτικά από θαμώνες και οι καλλίγραμμες Βραζιλιάνες κατέκλυσαν αμέσως τις διάσημες παραλίες της Copacabana και της Ipanema.

Το Ρίο δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ίσως η ωραιότερη σκηνικά πόλη στον κόσμο. Δαντελωτές ακτές, τροπική βλάστηση, χρυσαφένιες παραλίες, καταπράσινοι λόφοι που σβήνουν στα καταγάλανα νερά του Ατλαντικού – ένας επίγειος παράδεισος.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι κάτοικοι του Ρίου (οι Καριόκας), χαριτολογώντας, υποστηρίζουν πως τις πρώτες έξι μέρες ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και την έβδομη αποκλειστικά την πόλη τους!

Η λίστα με τα αξιοθέατα του Ρίο ήταν μεγάλη, αλλά η λαχτάρα μου να εξερευνήσω και να γνωρίσω την πρώην πρωτεύουσα της Βραζιλίας μεγαλύτερη! Κάθε μέρα, από νωρίς το πρωί, με την μοτοσυκλέτα ή με λεωφορείο, έψαχνα, ανακάλυπτα, θαύμαζα!

Η φρεσκάδα του άγνωστου και του καινούριου βρισκόταν παντού και με καρτερούσε σε κάθε γωνιά αυτής της υπέροχης πόλης των ακραίων αντιθέσεων, όπου η εξαθλίωση και η εγκληματικότητα των φτωχικών συνοικιών (φαβέλες) συναγωνιζόταν τη χλιδή και την κοσμικότητα των παραλιακών προαστίων.

Πρώτη στάση στην κορυφή του λόφου Corcovado, εκεί όπου δέσποζε το 38 μέτρων και 1.145 τόνων άγαλμα του Χριστού Λυτρωτή (Cristo Redentor), το σύμβολο του Ρίο.

Η πανοραμική θέα της πόλης και της γύρω περιοχής από την κορυφή του λόφου ήταν άκρως συναρπαστική και με υποχρέωσε σε εκατοντάδες φωτογραφικά κλικ! Το ίδιο αποκαλυπτικό όμως ήταν και το θέαμα από τον γρανιτένιο λόφο "Pao de Acucar" («Κώνος από Ζάχαρη») - η ανάβαση στην κορυφή του με το τελεφερίκ θύμιζε πτήση με ελικόπτερο πάνω από την πόλη.

Η πολυτραγουδισμένη παραλία της Copacabana (μήκους 4,5 χλμ.), από τα πιο δυνατά "χαρτιά" του Ρίο, άπλωνε τη χρυσή αμμουδιά της μπροστά σε μια σειρά πολυτελών καταστημάτων και ξενοδοχείων. Στον φαρδύ παραλιακό πεζόδρομο, με τις χαρακτηριστικές ασπρόμαυρες πλάκες, εκατοντάδες ποδηλάτες, joggers, skaters και μικροπωλητές είχαν την τιμητική τους.

Στην προσπάθειά μου πάντως να παρκάρω και να φωτογραφήσω εδώ την μοτοσυκλέτα, εισέπραξα -παρά τις έντονες διαμαρτυρίες μου- μια κλήση της τροχαίας!

Και ο κατάλογος με τα αξιοθέατα της πόλης δεν είχε τέλος: «προσκύνημα» στο γήπεδο Maracana, σουλάτσο στην κεντρική εμπορική λεωφόρο Αvenida Rio Branco, ξενάγηση στο Ιστορικό Μουσείο και στο Αυτοκρατορικό Παλάτι, επίσκεψη στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό ναό του São Sebastião…

Αχ, στο σαγηνευτικό Ρίο θα μπορούσα να μείνω μέχρι την εποχή του Καρναβαλιού. Όμως, η άμμος στην κλεψύδρα του χρόνου που λιγόστευε δραματικά, με υποχρέωσε να πάρω 'κλαίγοντας' τον μακρύ δρόμο της επιστροφής για το Μπουένος Άιρες, εκεί που θα γραφόταν ο επίλογος του ταξιδιού».

[Arkas]

[visavisk]

ΚΑΙ ΑΛΛΟ.........ΔΩΣΕ ΜΑΣ.....

[adventure]

[bil69]

[Serifis-Pap]

[balt]

[mario]

:thumbup:

Στάλθηκε απο μένα βρε!!

[SenseiG]

[V-STRONG]