Δημοτικά Τραγούδια

[aeriko]

Αν και το φόρουμ είναι μοτοσυκλετιστικό κάνω μία απόπειρα να εμπλουτίσω κι εγώ τα θέματά του με ένα αντικείμενο που μπορεί να σας φανεί παράτερο.
Τα δημοτικά τραγούδια
Πάντα με συγκινούσαν τα δημοτικά τραγούδια για το απέριττο κάλλος, την απλότητά τους, την πρωτοτυπία και την φραστική τους δύναμη.
Τα τραγούδια αυτά αντικατοπτρίζουν πιστά και τέλεια τον βίο και τα ήθη, τα συναισθήματα και την διανόηση του ελληνικού λαού.
Για αρχή σας παραθέτω το πασίγνωστο δημοτικό τραγούδι ‘’Της Αγια Σοφιάς’’ για να ενθυμούνται οι μεγαλύτεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

Σημαίνει ο Θιός, σημαίνει η γής, σημαίνουν τα επουράνια,
Σημαίνει κι η αγια-Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
Με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες, κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
Κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να βγει ο βασιλέας,
Φωνή τούς ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:
‘’Πάψτε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’ άγια,

παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστείτε,
γιατ’ είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.
Μον’ στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να ‘ρτούνε τρία καράβια,
το ‘να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την άγια τράπεζά μας,

μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν’’
Η Δέσποινα ταράχτηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες.
‘’Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις.
Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά σας είναι

Υ.Γ. Από την συλλογή του Ν.Γ. Πολίτη

[ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ]

Φίλε Παναγιώτη,

μπορεί το φόρουμ να είναι μοτοσυκλετιστικό,

αλλά δεν παύει ν' απαρτίζεται από μέλη,

που συγχρόνως είναι ΚΑΙ μοτοσυκλετιστές ...

Όχι μόνο μοτοσυκλετιστές ...

Πράγμα που σημαίνει ότι,

με χαρά διαβάζουμε κ συμμετέχουμε σε θέματα,

παράλληλα με τις καθημερινές μας δραστηριότητες,

αλλά και σε άλλα γενικού ενδιαφέροντος,

όπως αυτό που εσύ προτείνεις ...

Σ' ευχαριστούμε για την ιδέα σου,

περιμένοντας, να εμπλουτίσεις κι άλλο το νήμα ....





.

[gemara]

Όχι και παράταιρο!

[riko46]

Αθάνατη Ελλάδα ...............

[georgekostas]

Τα δημοτικα τραγουδια ειναι η παραδοση μας,η ταυτοτητα μας!!!

[riko46]

[Arkas]

Πολύ καλό thread Παναγιώτη!!!

:sm4:

Να συμμετάσχω κι΄εγώ
με ένα αγαπημένο,
σε ερμηνεία του αξέχαστου Στελάρα!!!

[aeriko]

Σουλιώτικο

Τον Ιούλιο του 1792 ο Αλή Πασάς κατά την πρώτη εκστρατεία εναντίον του Σουλίου ήταν βέβαιος ότι θα καθυποτάξει τους Σουλιώτες διότι θα τους εύρισκε απροετοίμαστους. Ειχε προσποιηθεί ότι εκστρατεύει εναντίον του Αργυροκάστρου και εζήτησε την συνδρομή των Σουλιωτών. Αυτοί παραπλανήθηκαν από τα λόγια του και του έστειλαν μόνο 70 επιλέκτους με αρχηγό τον Λάμπρο Τζαβέλα. Αφού τους συνέλαβε και φυλάκισε ξεκίνησε με 12.000 πεζούς και ιππείς εναντίον του Σουλίου. Ενας εκ των Σουλιωτών κατόρθωσε να διαφύγει και να μηνύσει στους συμπολίτες του τα τεκτενόμενα. Ετσι κατάφερε ο Γεώργιος Μπότσαρης (πατέρας του Μάρκου) να οργανώσει την άμυνα στα στενά του Σουλίου. Στις 20 Ιουλίου 1792 ο στρατός του Αλή Πασά κατετροπώθη και ο ίδιος διεσώθη διαφεύγοντας στα Ιωάννινα. Στην νίκη συνετέλεσαν και 400 Σουλιώτισσες υπό την αρχηγία της Μόσκως Τζαβέλαινας (γυναίκας του Λάμπρου). Μετά την ήττα ο Αλής αναγκάσθηκε να συνθηκολογήσει με τους Σουλιώτες.

Τρία μπαιράκια φαίνονται ‘ποκάτω από το Σούλι.
Το να ναι του Μουχτάρ πασά, τ άλλο του Σελιχτάρη,
Το τρίτο το καλύτερο είναι του Μιτσιμπόνου.
Μια παπαδιά τ αγνάντεψεν από ψηλή ραχούλα:

‘’Που στε του Λάμπρου τα παιδιά, που στεν οι Μποτσαραίοι;
Αρβανιτιά μας πλάκωσε, θέλει να μας σκλαβώσει’’
‘’Ας έρτουν οι παλιότουρκοι, τίποτε δε μας κάνουν!
Ας έρτουν πόλεμο να ιδούν και Σουλιωτών τουφέκια,
Να μάθουν του Λάμπρου το σπαθί, Μπότσαρη το τουφέκι,
Τ άρματα των Σουλιωτισσών της ξακουσμένης Χάιδως’’

Κι ο Κουτσονίκας φώναξεν από το μετερίζι:
‘’Παιδιά, σταθείτε στέρεα, σταθείτε αντρειωμένα,
γιατ έρχεται ο Μουχτάρ πασάς με δώδεκα χιλιάδες’’

Ο πόλεμος αρχίνησε κι ανάψαν τα τουφέκια.
Τον Ζέρβα και τον Μπότσαρη εφώναξε ο Τζαβέλας:
‘’Παιδιά μ΄ήρθ΄ η ώρα του σπαθιού κι ας πάψει το τουφέκι’’
Κι όλοι επιάσαν και σπάσανε τις θήκες τω σπαθιώ τους.
Τους Τούρκους βάνουνε μπροστά, τους βάνουν σαν κριάρια.

Αλλοι εφεύγαν κι άλλοι έλεγαν ‘’Πασά μου, ανάθεμά σε!
Μέγα κακό μας έφερες τούτο το καλοκαίρι, εχάλασες τόση Τουρκιά, σπαήδες κι
Αρβανίτες.
Δεν είναι εδώ το Χόρμοβο, δεν είν η Λαμποβίτσα,
εδώ ειν το Σούλι το κακό, εδώ ειν το Κακοσούλι,
που πολεμούν μικρά παιδιά, γυναίκες σαν τους άντρες,
που πολεμάει η Τζαβέλαινα σαν άξιο παλικάρι.

Κι ο Μπότσαρης εφώναξε με το σπαθί στο χέρι:
‘’Ελα , πασά, τι κάκιωσες και φεύγεις με μενζίλι:
Γυρισ’ εδώ στον τόπο μας, στην έρημη την Κιάφα,
Εδώ να στήσεις το θρονί, να γένεις και σουλτάνος’’

[skippybi]

ωραίο θέμα!!!

[aeriko]

ΤΗΣ ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗΣ
(Ιανουάριος 1801)

Η Φροσύνη ήταν σύζυγος του εμπόρου Δημήτριου Βασιλείου, φημισμένη για την ομορφιά της, το γένος και την μόρφωσή της. Κατά την απουσία του συζύγου της στην Βενετία δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον έρωτα του υιού του Αλή, Μουχτάρ. Οταν δε ο Μουχτάρ εστάλει από τον πατέρα του, κατά διαταγή του σουλτάνου, εναντίον του αποστάτη Τζωρτζίμ στην Αδριανούπολη, η σύζυγός του που είχε μάθει τις ερωτοτροπίες του με την Φροσύνη, ζήτησε από τον Αλή Πασά την παραδειγματική της τιμωρία.
Ο Αλής ορκίσθηκε να εκτελέσει την διαταγή της, αλλά επειδή φοβόταν τον Μουχτάρ και για να μην εκθέσι σε κίνδυνο κάποιον άλλον μετέβει αυτοπροσώπως νύκτα, με κάποιους δορυφόρους του, στο σπίτι της Φροσύνης την απήγαγε και την εφυλάκισε. Μαζί εφυλακίσθηκαν άλλες 17 γυναίκες από τα Ιωάννινα για τις οποίες υπήρχαν υπόνοιες ότι ήταν επιλήψιμου διαγωγής.
Ολες καταδικάστηκαν σε θάνατο δια πνιγμού στην λίμνη. Η απόφαση εξετελέσθει στις 11 Ιανουαρίου 1801.
Τα πτώματα της Φροσύνης και κάποιων γυναικών, εξεβράσθηκαν στην ακτή. Η Φροσύνη ετάφει στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων.

Τ’ ακούσατε τι γίνηκε στα Γιάννενα, στη λίμνη,
Πού πνίξανε τις δεκαεφτά με την κυρά-Φροσύνη;
Αχ Φροσύνη παινεμένη.
Τι κακό ‘παθες καυμένη!
Αλλη καμμια δεν το ‘βαλε το λαχουρί φουστάνι,
Πρώτ’ η Φροσύνη το ‘βαλε και βγήκε στο σιργιάνι.
Αχ, Φροσύνη παινεμένη
Και στον κόσμο ξακουσμένη!
Δε σ’ το ‘λεγα, Φροσύνη μου, κρύψε το δαχτυλίδι,
Γιατί αν το μάθει ο Αλήπασας, θενά σε φάι το φίδι;
Αχ Φροσύνη μου καυμένη,
Τι πολύ κακό θα γένει!
‘’Αν είστε Τούρκοι αφήστε με, χίλια φλωριά σας δίνω,
σύρτε με στο Μουχτάρπασά, δυό λόγια να του κρίνω’’
Αχ, Φροσύνη μου καυμένη,
Τι κακό πολύ θα γένει!
‘’Πασά μου, που είσαι πρόβαλε, τρέξε να με γλυτώσεις,
μέρωσε τον Αλή πασά, και δώσε ότι είναι να δώσεις’’
Αχ, Φροσύνη πέρδικά μου,
Τι κακό ‘παθες κυρά μου!
Εις το βεζίρη τα φλωρία, τα δάκρυα δεν περνάνε,
Και σένα μ’ άλλες δεκαεφτά τα ψάρια θα σας φάνε.
Αχ, Φροσύνη περδικά μου,
Μο ‘καψες τα σωθικά μου!
Να ‘ταν οι πέτρες ζάχαρη, να ρίχνανε στη λίμνη,
Για να γλυκάνει το νερό για την κυρά-Φροσύνη.
Αχ, Φροσύνη παινεμένη,
μες τη λίμνη ξαπλωμένη!
Φύσα, Βοριά, φύσα, Θρακιά, για ν’ αγριέψει η λίμνη,
Να βγάλει τις αρχόντισσες και την κυρά-Φροσύνη.
Αχ Φροσύνη παινεμένη,
μες τη λίμνη ξαπλωμένη!
Φροσύν’ σε κλαίει το σπίτι σου, σε κλαίνε τα παιδιά σου,
Σε κλαίν’ όλα τα Γιάννενα, κλαίνε την ομορφιά σου.
Αχ Φροσύνη πέρδικά μου,
Μο’ ‘καψες τα σωθικά μου!